આપણા સમાજની દેખાદેખીથી ખોટા ખર્ચ કરવાની ઈચ્છાઓ અને દેવું કરીને પોતાનું સારૂ દેખાડવાના ખુબજ પ્રબળ થવાના ચિન્હો જણાતા અને આજથી ૨૫ વર્ષ પહેલાની આપણી આર્થિક પરિસ્થિતિને નજર સમક્ષ રાખી સને ૧૯૭૧-૧૯૭૨ના વર્ષના આપણા જ્ઞાતિના ચુટાયેલા સભ્યો સમક્ષ આપણા સમાજને આર્થિક ઉન્નતી તરફ લઇ જવા શું કરવું, આપણા સમાજના દેખાદેખી વધતા વ્યવહારો કુરિવાજો ડામવા શું કરવું, આર્થિક રીતે ભાગી પડેલા જ્ઞાતિજનોના સંતાનોને ખુબજ સરળ રીતે લગ્નગ્રંથીથી બાંધવા ઉપરાંત તેમનું પોતાનું પણ સન્માન જળવાય – ઉપરાંત ભાગ્ય દોષે કુટુંબોમાં થયેલ અબોલા તોડવા – આ તમામ પાસાઓનો વિચાર કરી ચુટાયેલા સભ્યોમાં પ્રથમ ચરણ રૂપે “સમૂહ લગ્ન” નો વિચાર ઉદભવ્યો. જે જ્ઞાતિજનો તરફથી આજ સમય દરમ્યાન લગ્નો આવવાના હતા તેઓને ચૂંટાયેલા તમામ સભ્યો તેઓને ઘેર ઘેર જઈ તેઓની સાથે ચર્ચાઓ કરી તેમના પ્રશ્નો સમજવાની કોશિશ કરી. ઉદ્ભભવેલા પ્રશ્નો ઉપર ચર્ચા કરી અને આ “સમૂહ લગ્નો” ની ધાર્મિક વિધિ પણ આપણી જ્ઞાતિના જ બ્રાહ્મણો દ્વારાજ આપણા સંજોગામાં આ બંને પક્ષોને સમજાવતા ખાતરી આપતા આ લગ્નોવાળાને સમજાવવામાં થોડી સફળતા મળી. કન્યાપક્ષ તૈયાર થાય તો સામાવાળા વરપક્ષ તૈયાર ન થાય અને આવા સંજોગામાં આ બંને પક્ષોને સમજાવતા ઘણીજ મુશ્કેલી પડેલી. આ ઉપરાંત વર્ષોથી ઘર કરી ગયેલી સાચી ખોટી માન્યતાઓ જેવી કે છોકરીઓના લગ્નો એક સાથે ન થાય – મંગળવાર – બુધવારે છોકરી ન વળાવાય આ બધીજ મુશ્કેલીઓનો પણ વિચાર કરવાનો રહ્યો હતો, અને ઈશ્વરકૃપાથી આ તમામ મુશ્કેલીઓના ઘેરાયેલા વાદળ વિખરાવા માંડ્યા અને પ્રથમ “સમૂહ લગ્ન” તારીખ ૦૩.૦૨.૧૯૭૨ના રોજ નક્કી થતા જ્ઞાતિજનોને આર્થિક ઉન્નતિનો સુરજ ઉગ્યો. પ્રથમ સમૂહ લગ્નમાં ૧૨ યુગલો જોડાયા. આ પ્રથમ પ્રસંગની શાનદાર ઉજવણી માટે જ્ઞાતિના યુવકો યુવતીઓ બાળકો અને મોટેરા ખબે ખબે મિલાવી કામે લાગી ગયા. ઉત્સાહનું પુર ઉમઠયું. લગ્ન માટે જોઈતી તમામ પૂજા સામગ્રી હારફૂલ ઉપરાંત કન્યાપક્ષ તરફથી મુરતમાં આપવામાં આવતા બહેડુ – કથરોટ – દીવી સૌભાગ્યવંતી વખતે આપવાના વાસણ સૂપડું વેલણ ઉપરાંત મોયા માટલાની સાડી તથા પતાસા પીઠી ડમરેલા પાપડ જેવી ઝીણામાં ઝીણી વિગતોને ધ્યાનમાં રાખી લાવવા યાદી બનાવી આ તમામ ચીજ વસ્તુઓ સાહિત્ય ખરીદવા વિવિધ સમિતિઓ બનાવી કામગીરી સોપવામાં આવી. જયારે આટલી સંખ્યામાં એકજ મિત્તિઓ ચોરીઓ (મોયારૂ) મળવાની શક્યતા ન જણાતા તાબડતોડ લાકડાના થાંભલાઓ ખરીદ કરી તેને ઉભા કરાવવાની અને તેને ફૂલોથી શણગારવાની શક્યતાઓ વિચારી, તે અનુકુળ દેખાતા તે પ્રમાણે મોયારા ઉભા કરવાનું નક્કી કર્યું. કન્યાદાનમાં અપાતા મંગળસુત્ર પણ ખરીદવાનું ભૂલ્યા નથી. ખર્ચ પેટે બંને પક્ષો વરપક્ષ અને કન્યાપક્ષ પાસેથી ખર્ચ પેટે રૂપિયા ૧૦૦૦/- થી ૧૫૦૦/- જ લેવામાં આવેલા અને તે પણ જો ખર્ચ કરતા વધશે તો વરાળે પાછા આપવામાં આવશે અને ખર્ચમાં ખૂટશે તો જ્ઞાતિ પંચ ભોગવશે તેની પણ ખાત્રી આપેલી.

આ ઉપરાંત રેસનીંગના કાયદાનો પણ વિચાર કરવાનો રહેતો હતો. આના માટે પુરવઠા ખાતાની કચેરીની કલેકટરશ્રીણી પરવાનગી કંટ્રોલની ચીજ વસ્તુઓ જેવી કે ચોખા ઘઉંનો ઉપયોગ આ તમામ વિધિઓમાંથી પાર ઉતરી ઘઉંનો લોટ, રવો, મેંદો, ચોખા માટે જરૂરી પરમીટો મેળવામાં આવી. પ્રથમ સમૂહ લગ્નનો ધાર્મિક વિધીનો પ્રોગ્રામ બે દિવસનો રહ્યો પ્રથમ દિવસે ગણેશ સ્થાપના – મંડપ મૂહર્ત રાખ્યા. જ્ઞાતિજનોના ઘેર ઘેર જઈ જમણના નોતરાં દેવા આમંત્રિતો માટેના ભોજન માટે પાસ, દરેક પક્ષોને (કન્યા – વર) મળી ૫૦ આપવામાં આવેલ જેનો ઉપયોગ આપણી જ્ઞાતિ સિવાયના ઈતર ગૃહસ્થો માટે કરવાનો હતા અને લાપસી દાળભાતનું જમણ રાખેલું અને બીજે દિવસે મોહનથાળ પુરીના મિષ્ટાનસહનું ભોજન રાખેલું. મોયરા શણગારવા પણ યુવકોએ ઘણોજ ઉત્સાહ દાખવ્યો હતો. જે પોતાને ગમ્યું તે સૂચનોસહ આવ્યા. મોયરાની શોભા અધુરી લગતા કેળના થાંભલાઓ ખેતરોમાંથી લઇ આવ્યા. શોભાના છોડના કુંડા પણ કોર્પોરેશન ઓફીસ ગાર્ડન શાખામાંથી લઇ આવ્યા અને એક અવરણીય માહોલ ઉભો કર્યો જેમ કે જંગલમાં મંગલ ઉભું થયું. સતત ૨૫ થી ૩૦ દિવસની જ્ઞાતિના તમામ જ્ઞાતિજનોની મહેનત અને ખાસ કરીને તે સમયના યુવાનોની આ પ્રથમ લગ્નની સંપૂર્ણ વ્યવસ્થાણી ગોઠવણી નક્કી થઇ. “સમૂહ લગ્નના” જમણ બાદના એંઠા પતરાળા પડિયા પણ બીજી પંગત ત્વરીત જમવા બેસે જેથી યુવકોએ ઉપાડી વાડીનો એઠવાડ પણ સાફ કર્યો હતો. સમગ્ર જ્ઞાતિજનોના સાથ સહકાર પણ ખુબજ મળતા આ પ્રથમ સમૂહ લગ્ન ખુબજ દબદબા પૂર્વક સંપન્ન થઇ ગઈ હતું.